TEXT 66

Verš

Tekstas

sarva-dharmān parityajya
mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja
ahaṁ tvāṁ sarva-pāpebhyo
mokṣayiṣyāmi mā śucaḥ

Synonyma

Synonyms

sarva-dharmān — všech druhů náboženství; parityajya — zříkající se; mām — Mně; ekam — pouze; śaraṇam — odevzdat se; vraja — jdi; aham — Já; tvām — tebe; sarva — veškerých; pāpebhyaḥ — od reakcí za hříchy; mokṣayiṣyāmi — osvobodím; mā — ne; śucaḥ — obávej se.

sarva-dharmān — visų atmainų religijas; parityajya — atmesdamas; mām — Man; ekam — vienam; śaraṇam — atsidavimo; vraja — siek; aham — Aš; tvām — tave; sarva — nuo visų; pāpebhyaḥ — atoveikių už nuodėmes; mokṣayiṣyāmi — išvaduosiu; mā — ne; śucaḥ — baiminkis.

Překlad

Translation

Zřekni se všech druhů náboženství a odevzdej se Mně. Já tě osvobodím od všech následků hříšného jednání. Neboj se.

Atmesk visų atmainų religijas ir tiesiog atsiduok Man. Aš išgelbėsiu tave nuo atoveikio už visas nuodėmes. Nesibaimink.

Význam

Purport

Pán Kṛṣṇa popsal různé druhy poznání a náboženských procesů — poznání o Nejvyšším Brahmanu, poznání o Nadduši, o různých třídách a stavech společenského života, o stavu odříkání, o neulpívání, o ovládání smyslů a mysli, o meditaci a tak dále. Mnoha způsoby popsal různé podoby náboženství. Když nyní Bhagavad-gītu shrnuje, říká, aby se Arjuna zřekl všech procesů, které mu byly vysvětleny, a pouze se Mu odevzdal. Toto odevzdání se ho ušetří všech následků hříšného jednání, neboť Pán osobně slibuje, že ho ochrání.

KOMENTARAS: Viešpats apibūdino įvairius žinojimo ir religijos procesus: žinias apie Aukščiausiąjį Brahmaną, apie Supersielą, apie įvairius luomus ir socialinio gyvenimo skyrius, papasakojo apie sannyāsą, atsižadėjimą ir neprisirišimą, apie juslių bei proto valdymą, apie meditaciją etc. Jis visapusiškai apibūdino įvairių tipų religijas. O dabar, apibendrindamas „Bhagavad-gītos“ turinį, Viešpats sako, kad Arjuna privalo atmesti visus jam išaiškintus procesus ir tiesiog atsiduoti Kṛṣṇai – tai išgelbės jį nuo atoveikio už visas nuodėmes, nes Viešpats žada Pats jį apsaugoti.

V sedmé kapitole bylo řečeno, že Pána Kṛṣṇu může začít uctívat jen ten, kdo se oprostil od všech reakcí za hříšné činy. Z toho by někdo mohl vyvodit, že dokud není zbaven všech reakcí za své hříchy, nemůže se odevzdat. Na tyto pochybnosti je zde dána odpověď, že i když někdo není prostý všech následků hříchů, samotný proces odevzdání se Śrī Kṛṣṇovi ho automaticky osvobodí. Nemusí vyvíjet žádné velké úsilí, aby se těchto následků zbavil. Každý by měl bez váhání přijmout Kṛṣṇu za svrchovaného zachránce všech živých bytostí a s vírou a láskou se Mu odevzdat.

Septintame skyriuje buvo pasakyta, kad garbinti Viešpatį Kṛṣṇą gali tik tas, kuris išsivadavo nuo atoveikio už visas nuodėmes. Gali atrodyti, kad tol, kol neišsivaduoji nuo atoveikio už visas nuodėmes, negalima įsijungti į atsidavimo procesą. Tačiau abejones išsklaido šis posmas: jei kol kas dar neišsivadavai nuo atoveikio už visas nuodėmes, atsidavimo Śrī Kṛṣṇai procese savaime išsivaduosi. Papildomos pastangos, norint išsivaduoti nuo atoveikio už nuodėmes, nėra būtinos. Tereikia neabejojant pripažinti Kṛṣṇą aukščiausiu visų gyvųjų esybių išganytoju, ir su tikėjimu bei meile Jam atsiduoti.

Proces odevzdání se Kṛṣṇovi popisuje Hari-bhakti-vilāsa (11.676):

Atsidavimo Kṛṣṇai procesas aprašytas „Hari-bhakti-vilāsoje“ (11.676):

ānukūlyasya saṅkalpaḥ
prātikūlyasya varjanam
rakṣiṣyatīti viśvāso
goptṛtve varaṇaṁ tathā
ātma-nikṣepa-kārpaṇye
ṣaḍ-vidhā śaraṇāgatiḥ

Pravidla oddanosti udávají, že každý má přijímat za své pouze ty náboženské principy, které nakonec povedou k oddané službě Pánu. Člověk může konat určitou povinnost týkající se zaměstnání, v souladu s jeho postavením ve společnosti, ale pokud jejím plněním nedospěje k vědomí Kṛṣṇy, jsou všechny jeho činnosti zbytečné. Všemu, co nevede k dokonalému stavu, k vědomí Kṛṣṇy, se je třeba vyhnout. Každý má mít důvěru, že Kṛṣṇa ho za všech okolností ochrání před všemi potížemi. Není třeba myslet na to, jak přežít. Kṛṣṇa se o vše postará. Živá bytost by se měla vždy cítit bezmocnou a považovat Kṛṣṇu za jediný základ svého pokroku v životě. Jakmile se někdo s vážným zájmem zaměstná oddanou službou, plně si vědom Kṛṣṇy, okamžitě se zbaví veškerého znečištění hmotnou přírodou. Jsou různé procesy náboženství a očisty — rozvojem poznání, meditací v systému mystické yogy a podobně — ale ten, kdo se odevzdá Kṛṣṇovi, jimi nemusí procházet. Samotné odevzdání se Kṛṣṇovi ho ušetří zbytečné ztráty času. Tímto způsobem docílí veškerého pokroku najednou a zbaví se všech následků svých hříchů.

Pagal pasiaukojimo proceso reikalavimus reikia išpažinti tuos religinius principus, kurie ilgainiui atves prie pasiaukojimo tarnystės Viešpačiui. Galima vykdyti tam tikras pareigas pagal veiklos pobūdį, priklausomai nuo to, kokiai socialinei grupei priklausai, tačiau veltui darbuojasi tas, kuris vykdydamas pareigas nepriartėja prie Kṛṣṇos sąmonės. Reikia vengti visko, kas neveda į tobulą Kṛṣṇos sąmonės būvį, ir tikėti, kad bet kokiomis aplinkybėmis Kṛṣṇa apsaugos nuo visų sunkumų. Nėra jokio reikalo rūpintis, kaip palaikyti gyvybę – tuo pasirūpins Kṛṣṇa. Mes privalome suvokti savo bejėgiškumą ir vieninteliu gyvenimo pažangos pagrindu laikyti Kṛṣṇą. Kai tik žmogus rimtai atsideda pasiaukojimo tarnystei visiškai suvokdamas Kṛṣṇą, jis tuojau pat nusiplauna visas materialios gamtos nešvarybes. Egzistuoja įvairūs religijos keliai ir apsivalymo būdai, pagrįsti žinojimo gilinimu, meditacija pagal mistinės yogos sistemą etc., tačiau tam, kuris atsiduoda Kṛṣṇai, tiek daug metodų praktikuoti nereikia. Pakanka atsiduoti Kṛṣṇai ir bus išvengta beprasmio laiko švaistymo. Taip greitai pažengiama į priekį ir išsivaduojama nuo atoveikio už visas nuodėmes.

Každého by měla přitahovat překrásná Kṛṣṇova podoba. Pán se jmenuje Kṛṣṇa, protože je dokonale přitažlivý. Ten, koho přitahuje nádherná a všemocná podoba Kṛṣṇy, je šťastlivec. Jsou různé druhy transcendentalistů: některé přitahuje neosobní Brahman a jiné aspekt Nadduše, ale ten, kterého přitahuje osobní podoba Nejvyšší Osobnosti Božství — a zvláště podoba samotného Kṛṣṇy — je ze všech nejdokonalejší. Oddaná služba Kṛṣṇovi vykonávaná s plným vědomím tedy tvoří nejdůvěrnější část poznání. To je esence celé Bhagavad-gīty. K transcendentalistům patří karma-yogīni, empiričtí filozofové, mystici a oddaní, ale nejlepší ze všech je čistý oddaný. Velmi významná jsou slova mā śucaḥ — “Neměj strach, nezdráhej se, neobávej se.” Někdo může být zmaten tím, jak se lze zříci všech náboženských zvyklostí a jednoduše se odevzdat Kṛṣṇovi, ale takové obavy jsou zbytečné.

Mus turėtų žavėti nuostabus Kṛṣṇos pavidalas. Aukščiausiąjį Dievo Asmenį vadina „Kṛṣṇa“, nes Jis yra visų patraukliausias. Laimingas tas, kuris susižavėjo kupinu grožio, visų galingiausiu ir visagaliu Kṛṣṇa. Yra įvairių rūšių transcendentalistų: vieni jų ypač žavisi beasmeniu Brahmanu, kitus labiau traukia Supersielos aspektas etc., tačiau tas, kurį traukia asmeniškas Aukščiausiojo Dievo Asmens aspektas ir, visų pirma, Aukščiausiasis Dievo Asmuo, Patsai Kṛṣṇa, yra visų tobuliausias transcendentalistas. Kitaip sakant, sąmoninga pasiaukojimo tarnystė Kṛṣṇai – tai visų slaptingiausia žinojimo dalis, – tokia visos „Bhagavad-gītos“ esmė. Transcendentalistais vadinami tiek karma-yogai ir filosofai empirikai, tiek mistikai ir bhaktai, tačiau tyras bhaktas – visų geriausias. Labai svarbią reikšmę turi žodžiai mā śucaḥ: „Nebijok, nesvyruok, liaukis nerimavęs.“ Žmogų gali sugluminti tai, kad reikia atmesti visų formų religijas ir tiesiog atsiduoti Kṛṣṇai, tačiau nerimauti nėra pagrindo.