TEXT 22

Verš

Tekstas

puruṣaḥ prakṛti-stho hi
bhuṅkte prakṛti-jān guṇān
kāraṇaṁ guṇa-saṅgo ’sya
sad-asad-yoni-janmasu

Synonyma

Synonyms

puruṣaḥ — živá bytost; prakṛti-sthaḥ — setrvávající v oblasti hmotné energie; hi — jistě; bhuṅkte — užívá si; prakṛti-jān — vytvořených hmotnou přírodou; guṇān — kvalit přírody; kāraṇam — příčina; guṇa-saṅgaḥ — styk s kvalitami přírody; asya — živé bytosti; sat-asat — v dobrých a špatných; yoni — druzích života; janmasu — ve zrozeních.

puruṣaḥ — gyvoji esybė; prakṛti-sthaḥ — esanti materialioje energijoje; hi — tikrai; bhuṅkte — mėgaujasi; prakṛti-jān — materialios gamtos pagimdytomis; guṇān — gamtos guṇomis; kāraṇam — priežastis; guṇa-saṅgaḥ — ryšys su gamtos guṇomis; asya — gyvosios esybės; sat-asat — gerose ir blogose; yoni — gyvybės rūšyse; janmasu — gimstant.

Překlad

Translation

Živá bytost žije v hmotné přírodě a užívá jejích tří kvalit. To je způsobeno jejím stykem s touto přírodou. Tak se setkává s dobrem a zlem v různých životních formách.

Materialioje gamtoje gyvenanti esybė eina gyvenimo keliais, mėgaudamasi trimis materialios gamtos guṇomis. Įvairiose gyvybės rūšyse ji susiduria su gėriu ir blogiu, o atsitinka tai dėl jos sąlyčio su materialia gamta.

Význam

Purport

Tento verš je velice důležitý k pochopení toho, jak dochází k převtělování živé bytosti z jednoho těla do druhého. Ve druhé kapitole je vysvětleno, že transmigruje z těla do těla, jako když si člověk převléká šaty. Tuto výměnu “šatů” způsobuje její připoutanost k hmotné existenci. Dokud je uchvácena falešným hmotným projevem, musí stále vyměňovat jedno tělo za druhé. Do těchto nežádoucích podmínek je postavena kvůli své touze ovládat hmotnou přírodu. Pod vlivem hmotných tužeb se někdy rodí jako polobůh, někdy jako člověk a jindy jako šelma, pták, červ, vodní živočich, světec nebo šváb. To se děje neustále. A pokaždé si o sobě myslí, že je pánem situace, i když je naopak pod vlivem hmotné přírody.

KOMENTARAS: Posmas ypač svarbus suprasti, kaip gyvosios esybės persikelia iš vieno kūno į kitą. Antras skyrius aiškino, kad gyvoji esybė keičia vieną kūną į kitą taip, kaip mes drabužius. Keisti kūno drabužius mus verčia prisirišimas prie materialios būties. Kol gyvoji esybė žavisi šiuo laikinu pasauliu, tol ji priversta persikelti iš kūno į kūną. Į tas nepageidaujamas sąlygas ją įstumia noras viešpatauti materialioje gamtoje. Paveikta materialių norų esybė gimsta tai pusdieviu, tai žmogumi, o kartais – žvėrimi, paukščiu, kirminu, vandens gyviu, šventuoju ar vabzdžiu. Tam nėra galo. Nors iš tikrųjų gyvoji esybė yra įtakojama materialios gamtos, ji visada laiko save padėties šeimininke.

Zde je vysvětleno, jak se do těchto různých těl dostává — je to následek jejího styku s různými kvalitami přírody. Proto se musí povznést nad tyto tři kvality a spočinout v transcendentálním postavení. To se nazývá vědomí Kṛṣṇy. Dokud nesetrvává na úrovni vědomí Kṛṣṇy, její hmotné vědomí ji bude nutit přecházet z těla do těla, neboť hmotné touhy má již od nepaměti. To však musí změnit a tuto změnu lze uskutečnit jedině správným nasloucháním — zdroje jejího naslouchání musí být autoritativní. Nejlepší příklad vidíme zde: Arjuna si vyslechne vědu o Bohu od Kṛṣṇy. Pokud se živá bytost odevzdá tomuto procesu naslouchání, pozbyde přání ovládat hmotnou přírodu, které si tak dlouho pěstovala. Postupně a úměrně tomu, jak svou dávnou touhu vládnout bude zmírňovat, začne pociťovat duchovní štěstí. V jedné védské mantře je řečeno, že s tím, jak začne nabývat poznání ve styku s Nejvyšší Osobností Božství, bude také úměrně vychutnávat svůj věčný, blažený život.

Posmas aiškina kaip gyvoji esybė patenka į skirtingus kūnus. Tai atsitinka dėl sąlyčio su skirtingomis gamtos guṇomis. Taigi reikia pakilti virš trijų materijos guṇų ir pasiekti transcendentinį būvį. Šis būvis – tai Kṛṣṇos sąmonė. Kol žmogus jo nepasiekia, materiali sąmonė verčia jį persikelti iš kūno į kūną, nes nuo neatmenamų laikų jame liepsnoja materialūs troškimai. Reikia keisti mąstyseną. O tai padaryti tegalima klausantis, ką sako autoritetingi šaltiniai. Geriausias pavyzdys – kaip Arjuna iš Kṛṣṇos išgirsta mokslą apie Dievą. Gyvoji esybė, atsidėdama šiam klausymosi metodui, praranda nuo seno puoselėtą norą viešpatauti materialioje gamtoje. Tolydžio ir nuosekliai silpnindama seniai esantį troškimą viešpatauti, ji patiria dvasinę palaimą. Vedų mantroje sakoma, kad kuo daugiau gyvoji esybė įgyja žinių bendraudama su Aukščiausiuoju Dievo Asmeniu, tuo didesnį amžino ir palaimingo gyvenimo džiaugsmą ji patiria.